بازم یکی از روزای خدا گذشت و همه ما یک روز به مرگ نزدیکتر شدیم ( البته دور از جان شما) . شاید اگر آدما میدونستن که یک روز می میرند و از این دنیا میرن دنیا وضعش این نبود . مشکل ما این که خدا رو فراموش می کنیم . مرگ رو فراموش می کنیم . میدونید چیه؟ آدما فکر می کنن مرگ خیلی دوره ... ولی این جوریا هم نیست. میدونم همتون اینا رو می دونین ...حتما با خودتون خطاب به من میگین که برو بابا دلت خوشه ... ولی خیلی ساده است . آدم اگر دائما به یاد خدا باشه و بدونه که یه خدایی اون بالا نظاره گر اعمالشه و تک تک کارهایی رو که انجام میده دونه به دونه در اون دنیا ازش حساب رسی خواهد شد . محال ممکنه که مرتکب خدا میشه . میدونین چیه ؟ اگر ما مرتکب گناه یا خطایی میشیم دلیلش این که از یاد خدا غافل شدیم . نمی خوام سعی کنم که اینجا آموزشگاه مطالب دینی باشه و یا این که بخوام به شماها چیزی یاد بدم و غیره و ذالک ... فقط امروز احساسی که بهم دست داد رو خواستم یه شما هم منتقل کنم . اساسا من در وبلاگم به همین منظور می نویسم... بیان احساسات و عقاید شخصی ... به همین سادگی

چیزی که مسلمه اینه که من یک وبلاگ نویس واقعی نیستم . چرا که یک وبلاگ نویس واقعی اینقدر با تاخیر نمی نویسه . و من از این

بابت معذورم . هر چند خوب می دونم که اینجا خیلی بازدید کننده نداره . و من فعلا بیشتر برای خودم مینویسم

دلیل با تاخیر نوشتن من هم اینه که ما ان شا الله چند روز دیگه عازم ایرانیم . وخوب فعلا این چند روزه سرم خیلی شلوغه و مشغوله جمع و جور کردن کارها و امور خودم هستم .

خوب مسئله ای که این چند روز ذهن منو به شدت مشغول کرده مسئله لبنان هستش . این صهیونیست های همیشه ظالم و ستمگر 2 3 روز پیش یک روستایی رو به نام قانا مورد هدف قرار دادند و بمباران کردند . حدود 57 نفر شهید شدند که از این تعداد 27 نفر اونها کودک و بچه بودند ... خدای من . چطور ممکنه اینقدر بی رحمی .

از صبح اون روز مشغول پیگیری اخبار از شبکه های العالم/الجزیره/بی بی سی /یورو نیوز و شبکه خبر خودمون بودم . مردم خشمگین لبنان مقر سازمان ملل در بیروت رو تصرف کردند و شبکه الجزیره مستقیم و از نزدیک داشت این حادثه رو نشون میداد . ان شاالله حزب الله مثل همیشه با توکل بر خدا و درایت سید حسن نصرالله و صد البته حمایت مردم لبنان در این جنگ و نبرد پیروز و سربلند خواهد شد .